Uplace of Shopping K? Nee, bedankt
Artikel over de architectuur van een vals dilemma rond winkelcentra
Dood van een dienstverlener
Column over het bouwen als olifant in de kamer van de architectuurcultuur.
Het belachelijk sublieme in de Vlaamse architectuur
Artikel over humor als het teken van kritische afstand in de architectuur
Verslaafd aan architectuur
Een artikel over de betekenis van de Biertempel discussie voor de architectuurcultuur in België
Wafels, bier en architectuur
Een artikel naar aanleiding van de herbestemming van de Beurs in Brussel tot biertempel naar ontwerp van Robbrecht & Daem Architecten.
Zorg dragen voor architectuur
Artikel over gebruik en postproductie in de architectuur naar aanleiding van het Jozef Plein in PC Cartias (Melle).
Sprak er iemand over healing environment ?
Lees hier over de bijdrage van Charles Jencks en de postmoderne architectuur aan de ontmanteling van de kliniek.
Pic Nic Architectuur
Een retroactief manifest voor Pic Nic the Streets als bijdrage aan de architectuurcultuur in België. > Version Française > English Version
Wraak op de commons
Een artikel over het nakende einde voor Agrocité en de toekomst voor architectuur onder zelfbeheer.
Architectuur van de schaamteplek
Wie grip wil krijgen op de problemen van in psychiatrische ziekenhuizen, begint bij het ontwerp van de isolatiekamer.
Van Utopia naar Wuustwezel
Er zijn weinig termen die zo’n beladen betekenis hebben in de architectuurgeschiedenis als utopie. Version Français
Relational Architecture
Read about the production proces of the Kanunnik Petrus Jozef Triest Square in the Psychiatric Centre Caritas, Melle. Article in Dutch / English / French
Hoeveel samenwerking kan architectuur verdragen?
Artikel over de tentoonstelling 'Ensembles. Architectuur en Ambachtschap' in deSingel en Vlaams Architectuurinstituut.
Bouwstenen voor het psychiatrisch centrum van de toekomst
Lees meer over de visieontwikkeling rond het psychiatrisch centrum van de toekomst gepubliceerd in Psyche.
Eco-politiek in Brussel: Bas Smets en de Brussels Urban Landscape Biennial
Artikel over het nut en nadeel van landschapsarchitectuur als instrument voor regionale ontwikkeling in Brussel.
Architectuur vol van verlangen
Artikel naar aanleiding van de opening van het Kanunnik Petrus Jozef Triest Plein in Melle.
(Re)Politicize!
Proud to present the A+261 issue on architecture and politics - Dutch and French edition.
Architectuur met schaduw
De 20ste eeuw baarde vele duivelspacten tussen architectuur en politiek. Opvallend genoeg wordt de architectuur van het Italiaanse fascisme tot op vandaag geprezen omwille van haar abstracte vormentaal. Dergelijke rehabilitatie is de architectuur van het Derde Rijk nooit te beurt gevallen. België heeft zo zijn eigen kleine trauma in de relatie met de politiek.
Vakmannen aan het front
Een recensie over de bijdrage van Bravoure in de Architectuurbiennale van Venetie.
Toiletemmers in Werelderfgoed
Er is iets curieus met de inrichting van de gevangenis van Merksplas, waar enkele weken geleden een opstand uitbrak. De geschiedenis van de site reflecteert een utopisch beeld van de gevangenis van de toekomst, de manier waarop omgegaan wordt met die geschiedenis symboliseert dan weer de gemiste kansen.
FPC Gent: geen markt, geen gevangenis
De opening van het Forensisch Psychiatrisch Centrum in Gent zorgt na één jaar werking voor een grote opluchting - zelfs bij voormalige critici. De juiste vraag is niet of aanvankelijke bezorgheid terecht was, maar wel of de opluchting niet een beetje voorbarig is?
Het penitentiair verdriet van België
In de bouw van het gevangenisdorp Haren vormen de lokale en regionale overheid samen front met de actiegroepen tegen de federale overheid - of toch niet? Hoe kunnen we de knoop tussen activisme en politiek ontwarren?
Een psychiatrisch centrum bouwen we samen
Ook architectuur heeft zijn plaats op de Vlaamse Hersteldagen. Doe mee op 18 november in de Vooruit.
Eindelijk een kennisplatform voor humane gevangenisarchitectuur
De website www.prisongear.be presenteert het onderzoek naar een humane gevangenisarchitectuur.
Ontmanteling van de psychiatrische kliniek
Lees de gevalstudies over zorgarchitectuur in Vlaanderen gepubliceerd in Psyche
Een sterke leefomgeving begint met ruimteregie
Wie is er bang van het Bouwmeestercollege?
Iedereen lijkt het roerend eens dat de Vlaamse architectuur zonder de Bouwmeester overgeleverd is aan de wetten van de markt en de willekeur van het politieke bedrijf. Lees de opinie 'De Bouwmeester en de onheilsprofeten'.
A humane prison is coming to your neighbourhood
As part of the Conflict & Design Triennial the knowledge platform Prison Gear presents design studies that pave the way for a humane prison in Leopoldsburg, Belgium.
Een humane gevangenis komt naar je toe
Als onderdeel van de Conflict & Design Triënnale presenteert Prison Gear twee visieontwerpen voor de toekomstige gevangenis op het militaire domein Reigersvliet in Leopoldsburg.
Limburg City / Stad Limburg
Read the memorandum of the Limburg Europa Workshop / Lees de projectnota van Atelier Limburg Europa
The dismantling of the psychiatric clinic
Read the case studies on care architecture in Flanders
Wat is ontwerpend onderzoek?
Drie vragen over ontwerpend onderzoek, drie antwoorden vanuit de Noorderkempen.
Heeft een gemeenplaats ook een gemene waarde ?
Commentaarstuk bij het Architectuurboek n° 10: Radicale Gemeenplaatsen - Europese architectuur uit Vlaanderen
Is onzichtbare psychiatrische zorg mogelijk?
Review van de opstart Pilootprojecten Zorg door de Vlaams Bouwmeester
Limburg heeft ambitie / Limburg has ambition
Presentatie van de Startnota Provinciaal Bouwmeester Limburg / Presentation Initial Memo Limburg Government Architect
Hoeveel vernieuwing kan de gevangenis verdragen ?
Lees hoe de modernisatie van de gevangenisarchitectuur in handen van Stéphane Beel begon en eindige bij het Ducpétiaux-model.
Sociaal-realisme of zelfcensuur
Met Jonas Staal schreef BAVO een pleidooi voor een nieuw sociaal-realisme in de kunst. Sociaal-realisme is broodnodig in het tijdperk van de hysterische reproductie.
Nu ook een schreeuw om architectuur!
Niet occupy-en, maar de gevestigde orde verleiden om in crisistijden te investeren in leuke projecten. Lees hier meer over de Studio for Unsollicited Architecture.
Waarom kunstenaars niet fascistisch genoeg zijn
Lees het artikel in het decembernummer van Rekto:Verso.
Artist Participation in South Africa
The international PR campaign to showcase Rotterdam's robust policy on artist participation is now also tapping into the emerging African art markets.
Denkverbod op liberale kunst
Column over de stellingenoorlog naar aanleiding van de aangekondigde bezuinigingen in de cultuursector.
Maak liberaal kunstbeleid liberaal
Lees BAVO's advies aan staatssecretaris Zijlstra met betrekking tot de noodgedwongen keuzen die de cultuursector in Nederland te wachten staat.
International promotion campaign of the Office for Artist Participation kicks off
The City of Edinburgh will be the first to host an international promotion event of Rotterdam's innovative cultural policies for enforcing the participation of artists in heightening a city's competitiveness and securing social peace on the local level.
Culture and Contestation
The essay 'Neo-Liberalism with Dutch Characteristics: The Big Fix-Up of the Netherlands and the Practice of Embedded Cultural Activism' is published in the book volume 'Culture and Contestation in the New Century'.
Art and Activism
BAVO's essay 'Artists... one more effort to be really political!' is published in the volume 'Art and Activism in the age of Globalisation'.
Boek verschenen: Too Active To Act
Het boek biedt een kritische analyse van de maatschappelijke betrokkenheid van culturele actoren in Nederland in de afgelopen tien jaar.
Commoning the Clinic
Read more about the Kanunnik Triest Square (designed by architects De Vylder Vinck Taillieu) in the Caritas psychiatric centre (Melle) and how it results from a participative process with psychiatrists, managers, staff, and patients.

De 1000 levens van Jan De Vylder
In het kader van de tentoonstellingsreeks Niche in Bozar (Brussel) gaf Jan De Vylder (aDVVT) een lezing over de recente oplevering van een opmerkelijk gebouwencomplex voor de prestigieuze dansgezelschappen Les Ballets C de la B en LOD op de historische plek van het klooster de Bijloke in Gent.
Het tentoonstellingsconcept van Niche is bijzonder strak. Eén bureau, één project, één maquette – dat is alles wat de bezoeker te zien krijgt. Althans, de tentoonstelling bestaat om voor de hand liggende redenen uitsluitend uit het laatste element, de maquette. Bijgestaan door de brochure kan de bezoeker een beeld krijgen van het ontwerp en de carrière van de architect. Jan De Vylder is de vierde architect die een maquette plaatst in de wandelgangen van het Paleis voor Schone Kunsten.
Uit de gekozen presentatiewijze voor de Niche-reeks – een serie naakte maquettes op een sokkel in een nis – spreekt de manier waarop architectuur in België opgevat wordt als één der laatst erkende kunstvormen. Als resultaat van een verheven kunstvorm hoeft de maquette zich niet te verantwoorden voor haar vanzelfsprekende verschijning. De maquette laat het hoe en waarom aan de verbeelding van de toeschouwer en presenteert de architecturale praktijk in haar volle glorie. Ook in de brochure valt weinig op te maken over de ambitie van Gent om na de beeldende kunst (met het SMAK en Jan Hoet) nu ook dans en ballet in te schakelen als opstapje naar het creatieve tijdperk.
Gelukkig kreeg Jan De Vylder de ruimte om in een lezing met behulp van woord en beeld te verhalen over de wonderbaarlijke verschijning van de oogstrelende productiehuizen voor Les Ballets C de la B en LOD. Het is toch wel een vreemde situatie dat de architect wél vrank en vrij over allerhande vermakelijke randvoorwaarden van het ontwerp spreekt, terwijl die in de brochure weggezet worden als triviaal ten opzichte van de grootse ontwerpgebaren van de architect. Traditioneel is het de curator die het werk van de kunstenaar/architect inleidt en omkadert, vandaag levert de architect het benodigde commentaar bij het werk van de curator.
Jan De Vylder blijkt het auteurschap niet op te eisen. In de eerste plaats is er een heel ontwerpteam aan het werk, waarvan de leden in de lezing meermaals met naam genoemd worden en uitgebreid bedankt (van de laatst gearriveerde stagiair tot vroegere zakenpartner Trice Hofkens). Ook is er de samenwerking met landschapsarchitect Bas Smets die de frivole geveltekening aanbracht door cementruitleien weg te nemen en zo de onderliggende structuur te benutten als klimstructuur voor groenaanplanting. Bovenal biedt Jan De Vylder inzicht in de manier waarop talrijke ontmoetingen – vaak in de vorm van confrontaties – een bijzonder grote rol spelen in de totstandkoming van zijn oeuvre en de manier waarop het zich vandaag aan ons presenteert.
Het ontwerp voor Les Ballets C de la B en LOD blijkt niet te begrijpen zonder het minimale medeauteurschap van de Dienst Monumentenzorg (die tegelijk respect eist voor de openheid én geslotenheid van de historische site), de stad Gent (die de bouwdruk op het terrein intensifieert en het beschikbare kavel inkrimpt), een niet nader genoemde politicus (die een veto stelde tegen cementruitleien aan de straatzijde en een werk van de Middeleeuwse schrijver Jacob van Maerlant op de gevel eist), een podiumtechnicus (die een kortsluiting in het bouwproces te baat nam om eigenhandig een hybride trap te ontwerpen met standaard trapspijlen en werfplanken), de opdrachtgever (die met haar creatieve achtergrond de architect meermaals bijstond in de strijd en hem er toe bracht om de gecontesteerde straatgevel te benutten als vierde, muzikaal podium) en tenslotte de aannemer (wiens gebreken in de uitvoering worden opgelost met wat De Vylder 'aangetekende moulures' noemt).
Opvallend genoeg doet de inbreng van vele actoren in het ontwerp niets af aan de artistieke verschijning van de productiehuizen voor Les Ballets C de la B en LOD. Zo kan de beschrijving tellen waarin de Bijloke site neergezet wordt als een koek waarbij het gebouw inspeelt op de zeventien gevels van het terrein, zodoende een deuk in de gevel erft en met enig wrikken op zijn juiste plaats komt. Ook de ontwerpmethodiek wordt teruggebracht tot eenvoudige formele operaties als ‘knip knip knip’ en ‘schuiven draaien wringen’. Samen met de vele beeldimpressies op basis van kleuraccenten en ritmering in materiaal of verstilde situaties op de bouwwerf bieden deze aspecten het oeuvre van De Vylder alsnog een hoog artistieke waarde.
Ook de vaak ongevraagde inbreng van externen wordt door Jan De Vylder op dito artistieke manier verwerkt. Een gril van de financier, een idee-fixe van een politicus, een onduidelijk verlangen van de monumentendienst, een verandering in het programma van eisen, een inbreuk op de plannen door de aannemer… De uitdaging voor de architect bestaat erin om deze ‘gegevens’ – hoe onbegrijpelijk hun oorzaak ook is en hoezeer ze ook ingaan tegen het architecturale concept – op eigenzinnige wijze te incorporeren in het ontwerp. Een externe bemoeienis is voor Jan De Vylder met andere woorden niet de traditionele aanleiding voor een conflict omtrent het auteurschap. Eerder integendeel: deze kleine inbreuken op de autonomie van de architect dagen de architect uit om tot het uiterste te gaan en vormen zo vaker wel dan niet de unieke bron van esthetisch plezier.
Hoewel Jan De Vylder zijn eigen oeuvre graag in de lijn plaatste van zijn grote voorbeeld Wim Cuyvers, hét enfant terrible van de Belgische architectuur en in Nederland bekend door zijn ontwerp voor Stroom in Den Haag, is het precies deze complexloze artistieke blik die de architectuur van beide heren mijlenver van elkaar verwijdert. Eerder dan de grillige verwachtingen die op de architectuur geprojecteerd worden te politiseren binnen het ontwerp en zo te komen tot de typisch weerbarstige ontwerpen van Cuyvers, lijkt Jan De Vylder elk conflict om te buigen tot een speelse esthetische meerwaarde in het ontwerp. Achter dit beeld van de flexibele onoverwinnelijkheid van de architect/kunstenaar die zelfs de meest grillige en onduidelijke verlangens als meerwaarde weet te integreren in het ontwerp, staat dezelfde fantasie als de kat uit de tekenfilm wiens hoofd opgeblazen wordt door dynamiet om niettemin in de volgende scène intact verder te gaan in zijn onvermoeibare zoektocht naar de muis.